Week 47 - 192. Sylvia Plath: Ariel

[Vertaling: Anneke Brassinga]


Stagnatie, in duisternis.
En dan, de stoffeloze blauwe
Stortvloed van rotspieken, verten.

Gods leeuwin,
Hoe één worden we,
Spil van knie en hielen! – De vore

Splijt en vliegt voorbij, gepaard aan
De bruine boog
Van de nek, mijn greep ontsnappend.

Nikkeroogbessen
Slaan donkere
Haken uit – 

Hapjes zwart zoewt bloed,
Schaduwen.
Iets anders

Sleurt me door lucht – 
Dijen, vacht;
Vlokken, van mijn hielen.

Witte
Godiva, ik ontval – 
Dode handen, dode beknelling.

Ik schuim
Tot koren, glinstering van zee.
De kinderkreet

Versmelt met de muur.
En ik
Ben de pijl,

De dauw die vliegt
Doodbelust, één met de stormloop
Op het rode

Oog, kookpot van de ochtend.

1965
  

Voor toelichting: lees hier.