Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 41 - 159. Erwin Mortier: Ma

donderdag 15 oktober 2020

Ma,

Al te lang heeft je ziekte me de poëzie ontfutseld en mij mezelf.
De nesten vol drakeneieren in je kop braken hun zware dooiers in de mijne.
Ik heb me al genereus door de ringen in Hades’ maliënkolders laten betoveren.

De caleidoscopen fysica’s van de dimensies der druïden hebben uitbundig mijn geraamte geteld.

Ik spreek in raadselen.

Ik hoop dat je mystieke hersenkwartieren, in tienduizend hemels bijgezet,
ze net als ik kunnen zien, zonder je vingers aan hun kristallografie te snijden.
Er bestaan in de wereld meer verbanden dan de causale – ik begrijp ze niet.

Het heeft iets met bandbreedtes te maken, notenbalken voor supernova’s.

2020


Precies zoals het ging:

1.
Boekhandel Adr. Heinen – de beste betere boekhandel die er is – mailt dat de nieuwe poëziebundel van Erwin Mortier is binnengekomen en of ik interesse heb. 

2.
Ik dank voor de tip en antwoord dat ik die graag ontvang.

3.
Een dag later ligt de bundel in de brievenbus, getiteld Precieuze mechanieken

 



4.
Ik lees bovenstaand openingsgedicht over Ma en denk: dit gaat over een moeder met Alzheimer.

5.
Ik lees op het achterplat dat Mortier zich, net als in zijn pijnlijke mooie roman Gestameld liedboek (2011), richt tot zijn overleden moeder om zijn hart te luchten.

6.
En ik lees: In de slotcyclus spreekt zij terug, biedt zij hem een inkijk in het hemelrijk en stelt haar zoon gerust.

7. 
Ik lees daarvan het afsluitende terugspreekgedicht vol Mortierse regels en die raken me enorm. Mortierregels dus, zoals  Iedereen vergeten doet een mens geen goed. 
Wat is dit mooi.


Maria ziet mij graag.

Ze vindt het spijtig dat iedereen Jezus 
zijn broers vergeet. Zoals ik vroeger je naam,
mijn jongen.

Twaalf jaar lang in spinnenwebben moeten wonen,
niet weten hoe mijn bloesjes te knopen, die laatste potlood-
streep halfweg mijn laatste brief aan Lea,

iedereen vergeten doet een mens geen goed.

Erwin.
Erwin.

Ik weet het weer.

Erwin.
Drie kilogram achthonderd.

Achtentwintig november.
Kwart over vier.

De zon scheen.


Wordt vervolgd.

Archief 2020