Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 39 - 146. Robert Long: Flink zijn

vrijdag 02 oktober 2020

Tien uur, zondagmorgen, en ik kijk naar je gezicht
Nu nog lig je naast me en je ogen zijn nog dicht
Na vandaag zul jij niet meer bij me zijn
Er is iemand waar je meer om geeft, dat kan gebeuren
Flink zijn, even flink zijn
En hoewel het lang kan duren 
zal ik wachten tot ik niet meer denk aan jou
‘k Zal wachten tot ik vrij zal zijn 
en net zover als jij zal zijn
dus wachten tot ik niet meer van je hou

Twee uur, zondagmiddag, al je spullen staan al klaar
Koffers en wat dozen, ik kijk er af en toe eens naar
'k Voel me kloterig, maar ik zeg 't niet
‘k Hou me goed, je ziet dus dat ik het begin te leren
Flink zijn, even flink zijn
En hoewel het lang kan duren 
zal ik wachten tot ik niet meer denk aan jou
‘k Zal wachten tot ik vrij zal zijn 
en net zover als jij zal zijn
dus wachten tot ik niet meer van je hou

Zes uur, zondagavond, ‘Nou tot ziens,’ zeg jij, ‘ik ga’
Afscheid aan de voordeur, jij rijdt weg, ik staar je na
Waarom schreeuw ik niet, zijn m'n ogen droog?
't Is misschien net iets te vaak gebeurd om nog te huilen
Flink zijn, even flink zijn
En hoewel het lang kan duren 
zal ik wachten tot ik niet meer denk aan jou
‘k Zal wachten tot ik vrij zal zijn 
en net zover als jij zal zijn
dus wachten tot ik niet meer van je hou

Tien uur, 't is al donker. ‘k moet de deur uit want ik stik
Jas aan, 'k ga de stad in, waar er meer zijn zoals ik
'k Zal niet eenzaam zijn, nee, vannacht nog niet
en probeer niet jouw lijf te zien, jouw geur te ruiken
Flink zijn, even flink zijn
En hoewel die kans gering is 
hoop ik dat ik vurig niet verlang naar jou
Proberen om weer vrij te zijn 
en net zover als jij te zijn…
dus wachten tot ik weer van iemand hou

1977


Niet Toen hij zei: ‘Schat’, maar Flink zijn (luister hier) is toch het ultieme verlatingslied van Robert Long, schreven trouwe lezers. Oké, omdat hij in deze rubriek nog nooit aan bod kwam, krijgt hij meteen twee dagen.



Fragmentje uit een van onze vele brieven aan elkaar. Die cor-
respondentie was (wederzijds) vaak venijnig, maar respectvol
en is mij nog altijd zeer dierbaar. Net zoals onze ontmoetingen
dat zijn geweest uiteraard. Overigens: Winterreise is natuurlijk
niet van Schumann, maar van Franz Schubert.
 

 

Archief 2020