Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 36 - 123. J.M.A. Biesheuvel: Biessies dood

woensdag 09 september 2020

Biessies dood

Kijk dat noem ik nou tegenstrijdig: ze zullen zeggen als er helemaal geen beweging meer is in het hok: ‘Dan is hij natuurlijk dood, hij beweegt niet meer.’ Nee, dan ben ik er ook, mirabile dictu, dan ben ik er. Wie heeft er nou de heilige boeken van Saul Steinberg, Zoroaster, Nostradamus, Mohammed, de Heer, Kwakopeth, Adonai en Elowiem bestudeerd? Ik natuurlijk! Kijk, er is een overgang van het aardse naar het paradijs. Het zit hem natuurlijk allemaal in het fietsenhok, dat zal mijn kist zijn en mijn overgang naar het heerlijke. Ik zal een ons worst meenemen voor de wormen en de torren want ik wil niet dat ze van me eten als ik nog niet echt dood ben. Ja! begraaf mij maar in het fietsenhok. Ze doen de deur dicht. Ik doe de lamp aan. Haha! Aan gedacht he? En nou dat boek lezen
Luchten boven mijn huis van Tal Bak. Ik ben niet bang. Sigaren en lucifers vergeten. Dan nog even naar huis. Nu terug naar mijn kist. Kijk dat noem ik nou tegenstrijdig, ik sluit de deur van het fietsenhok waar heilige oliesel en erwtensoep voorradig zijn. Ik wacht op de Heer. Ik doe het licht weer aan. De fiets valt tegen me aan. Een egel verlaat door een gat in de deur mijn kist. Ja Heer! Uw paradijs is nakende.

2002



‘Ik was na de dood van Eva helemaal kapot. Ben ik nog steeds en ik raak niet meer heel.’ (Maarten Biesheuvel in NRC-Handelsblad, 19 december 2019.)
 


Beeld: Lars van den Brink


En nou is Biessie dood: Maarten Biesheuvel is, 81 jaar oud, overleden. Ik ga geen In Memoriam schrijven, want er verschenen de afgelopen dagen - als ik dit schrijf, is het 1 augustus, twee dagen na zijn overlijden - prachtige persoonlijke stukken waarin zijn leven en werk is herdacht. Van Rob Schouten (in Trouw), van Aleid Truijens (de Volkskrant), van Thomas de Veen (NRC-Handelsblad) en van Dries Muus (Het Parool). En zijn mooiste gedicht stond al in deze rubriek (lees hier). Maar bovenstaand verhaaltje (uit Oude geschiedenis van Pa die leefde als een dier want hij schaamde zich nergens voor en hij was erg praktisch) is toch ook poëzie!

Archief 2020