vrijdag 04 september 2020
Onthoud dat:
Het niet gaat regenen als je een paraplu meeneemt
het pluisje van je jas op de grond 24 nullen aan quarks bevat
je je sleutels net nog had
als de zon dooft je dat pas 8,21 minuten later ziet
je dikke sokken aan moet doen bij herdenkingen en begrafenissen
omdat sterfkou van onderaf omhoog trekt
de Q en de A op een Frans toetsenbord ergers anders staan
het bericht een uur na middernacht van betekenis verandert als
het ochtend is
als een andere aarde in een ver sterrenstelsel naar ons kijkt ze
nog holbewoners of dinosaurussen zien
de akte van berusting met een andere pen wordt getekend dan de
huwelijksakte
je in slaap valt als je de krant gaat lezen in bed
we zijn ontstaan omdat het ’s nachts donker is
bomen ook kraken wanneer ze vallen als er niemand bij is
je niet elke stilte hoeft op te vullen
in bed de beste ideeën ontstaan
de laatste pont op maandag eerder vertrekt dan op vrijdag
de oerknal de stopwatch aanzette
het kattenvoer altijd op is als de winkels dicht zijn
kinderen opvoeden vooral bestaat uit eten geven
we niet zien wat meer dan 14 miljard jaar van ons afstaat
de gloed van een orgasme niet afzwakt met je leeftijd
uitdijen steeds meer ruimte maakt
Kalasjnikov liever een grasmaaier had uitgevonden
alles van ons wegvliegt op een regelmatige manier
je delen van je karakter uitvergroot die het beste uitkomen
die roze sokken in je zomerslaapzak op zolder liggen
als je in een rechte lijn van Amsterdam naar Arnhem rijdt je
halverwege 25 meter onder de grond zit
je ook zonder drop kan rijden maar je dan wel de hele weg aan drop denkt
2020
Het is 27 maart en 29 april 2017 als ik beloof nog verder in te gaan op de Lieve Imke-gedichten uit de tweede en derde bundel van Froukje van der Ploeg (1974). Het is er niet van gekomen, constateer ik nu ik Lieve Imke - de persoon aan wie zij haar dagboeknotities schrijft, zoals Lieve Kitty bij Anne Frank? - weer verschillende keren tegenkom in haar zojuist verschenen nieuwe bundel, getiteld Nachtvangst.
In het bovenstaande gedicht, uit de eerste afdeling (van vijf), staat veel verwonderlijks, zoals situaties waarin de lezer zich herkent of waarover hij zich verwondert of waarvan hij zich afvraagt waarom zo’n constatering of wetenswaardigheid in de dichteres opkomt. Precies wat poëzie in het algemeen bij lezers bewerkstelligt en in het bijzonder als die geschreven is rond emotionele thema’s die ons dagelijks in hun greep houden, zoals de raadsels van relaties: tussen geliefden en ex-geliefden, minnaars, vrienden, ouders en kinderen, die kinderen met weer hun kinderen… Dáárover gaat het steeds in de autobiografische poëzie van Froukje van der Ploeg, dus ook weer in Nachtvangst, in mijn ogen opnieuw een lyrische roman. En wederom een bijzonder boeiende.
Wordt vervolgd.
