zondag 16 augustus 2020
Iemand maakt een gebaar
iemand die er niet is
iemand die er niet is zwijgt
jij ziet het en denkt aan
iets in het diepe van
tijd
laat de woorden
ze doen toch niet wat je wilt
het decor is het begin van een gedachte
geen regie, geen einde
de bomen wachten
het is een verhaal van zwijgen
het maanlicht gaat eraan voorbij
het onbekende dier
de wind van de bladeren
ze weten – het is een verhaal
kijk
twee figuren
verlost van herinnering
alleen dat
2020
Erick Kila (Den Haag, 1954) was leraar en criticus bij de Haagsche Courant en is, sinds 1984, schrijver. Van romans, gedichten, jeugdboeken, theaterteksten en journalistieke bijdragen.
Bovenstaand gedicht komt uit zijn nieuwste bundel, getiteld Syllaben van verdwijn en is geschreven voor Dichter bij Beeld 2018, een uitgave van het Antwerpse Middelheimmuseum met zijn imposante beeldentuinen. Hij schreef Twee figuren bij Two figuren for Middelheim (1993), de overbekende beelden van de Spaanse beeldhouwer Juan Munoz (1953-2001).
Ook Bij een foto is gebaseerd op beeld: een foto van Kila’s grootmoeder Louisa Kokee, geboren 22 juni 1893. Het is de foto, waarschijnlijk eind 1894 gemaakt, die het voorplat van de bundel siert.
Bij een foto
de werkelijkheid duurt niet langer
dan een seconde
de foto is een onbestaan,
een schemering, je kunt niets
tussen dag en nacht
neem het beeld in je op maar
bedenk het echte
de werkelijkheid is een plan
stilstaan in zonlicht
bewegen naar dromen van herinnering
1894
decor: ooit
meisje ingepakt voor reis
mijn grootmoeder
de verte, koets ratelend in winterkou
ijsbloem alles bleekheid
ik ben er deel van
klein hart, handen in een mof
vermoeden, ogen vol
voorgoed
weer 1894
tijd ontleden
schaduwwoorden schakelbeelden
aangeraakt iets
het werkelijke in eeuwig
gezichtje kijkt
lichtjaar ver
