Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 28 - 75. Anna Enquist: Alles bloeit

dinsdag 14 juli 2020

Nu met de kleinzoon in de tuin
waar alles bloeit. Ze lachen luidop
om de namen: stinkende gouwe,
engbloem, beenbreek, bilzekruid.
Aandachtig knielen ze bij elke plant.
Smeerwortel, heksenmelk. Het kind
beroert de bloemen met zijn hand.

Dat het dan donker wordt, er sneeuw
valt, hagelstenen neerstorten als
kogels: bitter koud, geen bloem
in zicht. Naar binnen, snel, weg
uit dit dodenrijk. Dat kan niet,
oma, kijk maar, wij zijn in de dag,
daar is de zon. Hij heeft gelijk.

2020


Vervolg van gisteren.


Schrijnender kun je het niet verwoorden: het kleinkind – zoon van de nog levende dochter – leergierig bij alles wat elke dag brengt; de oma – moeder van de gestorven dochter – overlevend na alles wat één dag nam.


De drummer is drie jaar. Hij heeft
de hele dag een liedje in zijn hoofd.
Jij ook, oma? Ja, oma ook. Al wat zij
ooit gehoord, gespeeld, gezongen heeft
ligt in die jukebox vastgelegd. Dat blijft.

O ja? Als het haar wit voor de ogen wordt
omdat het zover is? Als zij verlangt naar
pauken en trompetten en misbaar? Buiten
de tijd verstomt alle muziek. Het is de hel.
Dar gaat ze niet vertellen aan de trommelaar.


Wordt vervolgd.

Archief 2020