vrijdag 24 april 2020
[Beluister hier.]
Ik
Ik heb als kind geleerd
Wat goed was en verkeerd
En ook van de drie-eenheid:
hoop, geloof en liefde, maar –
helaas
Helaas
Verloor ik ’t idee
Dat al ons wel en wee
Bestuurd wordt en gestuurd wordt
door een Iets of door een
Grote Baas
En ik?
Ik had de liefde lief
Misschien wat te naïef
Want ach, wie ik beminde
was ik na een tijd
En tot mijn spijt
Weer kwijt
En tja
Zo werd ik blind en doof
Geen liefde, geen geloof
Maar wat ik van m’n leven
niet verliezen wil, is hoop –
is hoop
De hoop
Op straks en op daarna
De hoop op: ja, hoera
De hoop die zachtjes zegt:
Schep moed
Al wat je doet
Komt goed, gaat goed
De hoop
Op eeuwen aan ’n stuk
Van wereldwijd geluk
De hoop die zegt:
Het komt terecht -
dus zit niet bij de pakken neer
De hoop die zegt:
Ik ben er morgen weer
2009
Slechts drie weken na Liesbeth List is Louis van Dijk overleden. Ze waren even oud: ook Van Dijk werd 78 jaar. En hij stierf vandaag – als ik dit schrijf, is het zondag 12 april – aan de gevolgen van dezelfde rotziekte die haar trof: dementie.
Vanaf 1964 trad hij decennia achtereen samen met haar op in programma’s met en rond Ramses Shaffy. De komende dagen zal ik wat verder in hun geschiedenis duiken: van het ontstaan van hun samenwerking tot de onvermijdelijke breuk met Ramses en hoe alles uiteindelijk toch weer goed kwam.
Maar toen ik het trieste nieuws vanmiddag hoorde, schoot me meteen die voorstelling van Louis van Dijk met Jenny Arean te binnen. In seizoen 2009-2010 vormden zij een theaterduo. Eén van de beste zangeressen van het Nederlandse cabaret vertolkte toen met hem, een van onze beste pianisten van ons land, haar mooiste liederen. Een plus een werd vijf.
Ik herinnerde mij uit die voorstelling ook nieuw, speciaal voor haar geschreven repertoire van Ivo de Wijs, dat Louis van Dijk voor haar van melodieën voorzag. Zoals bovenstaande tekst. Uit 2009 dus, maar actueler dan vandaag de dag kan die tekst niet zijn, want de hoop die zegt: het komt terecht - dus zit niet bij de pakken neer.
