donderdag 12 december 2019
Er was eens een droom en die droom leek vervlogen
En hij scharrelde eenzaam en oud door de stad
Door vrienden van vroeger verloochend bedrogen
Een karikatuur die zijn tijd had gehad
En die stokoude droom ging langs deuren van huizen
Waar ooit hij ’t stralende middelpunt was
Geliefd en aanbeden, een held in 't verleden
Met een kroon op z’n hoofd en met vleugels van glas
Hij nam ons mee langs wegen van liefde
Tot hoog in de bergen naar toppen van kracht
En het uitzicht daarboven was niet te geloven
Zo mooi en zo ver en nog nooit zo gedacht
Maar die stokoude droom zwerft nu door de straten
Verhongerd, vermagerd, verarmd en halfblind
En niemand heeft tijd om wat met hem te praten
Alleen af en toe nog een gek of een kind
Dus als je ‘m tegenkomt een dezer dagen
Haal ‘m in huis, probeer het een keer
Geef ‘m een stoel en dan moet je ‘m vragen
Hé ouwe droom, hoe zat dat ook weer
Dat je ons meenam langs wegen van liefde
tot hoog in de bergen naar toppen van kracht
De wereld hervormen, de hemel bestormen
Met nieuwe ideeën nog niet eerder bedacht
Want die stokoude droom heeft nog heel veel te geven
Hij heeft een geheim en dat zijn wij soms kwijt
Maar hij zal ons allemaal ooit overleven
Hij is zo oud als de wereld en zo jong als de tijd
Maar je moet ‘m beschermen, je moet ‘m verzorgen
Je moet ‘m koesteren onder de zon
Je moet ‘m vertrouwen en vandaag al of morgen
Dan weet je het weer waar het ooit om begon
Dan neemt hij je weer mee langs wegen van liefde
Tot hoog in de bergen naar toppen van kracht
En daar zal dan blijken dat je verder kunt kijken
En hoger kunt reiken dan je ooit had gedacht
1998
Oorverdovende stilte stond er voorop de uitnodiging. Sssssst… achterop. Gisterochtend namen we in Theater aan de Parade afscheid van Piet Nieuwint, een van de beste en aimabelste geluidstechnici en –ontwerpers van Nederland. Lissa Meyvis zong twee liedjes uit de theatervoorstelling In de schaduw van Toon Hermans, waarbij Piet, die inmiddels kampte met gehoorproblemen, betrokken was als toneelmeester. Lissa’s stiefvader Herman Van Hove, de vroegere manager van Hermans, vertelde over Piets werk als geluidstechnicus van de grote cabaretier.
Voor Paul van Vliet werkte Piet Nieuwint dertig jaar en Van Vliet vertelde dat je na zo lang samen reizen in binnen- en buitenland familie van elkaar bent – of nee, je kent elkaar na zo’n lange samenwerking beter dan je familie. En hij eindigde zijn toespraak met een oudere tekst, waar Piet erg op was gesteld. Dat is bovenstaande. Die ontroerde me, net zoals de hele dienst, die ons meenam langs wegen van liefde. Dan weet je weer waar het ooit om begon.
