Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 49 - 343. Ilse Starkenburg: Engelengraf

maandag 09 december 2019

Voor F. Starik


ik droomde dat ik geloofde
dat ik een kind was

steeds jonger werd ik
totdat briefjes in pijltjes
gevouwen

de handen
droegen de kist
iemand had me opgebaard
aangeraakt, welke

dichter was het, die
buurvrouw die al zo lang 
haar gedicht voor me klaar
‘ach we waren zulke dikke
vriendinnen en ik’

zelfs de uitvaartleider
kwam me bekend voor
al knipperde hij nu, speciaal
voor mij met twee ogen

in plaats van met een
maar dat was alles, na
de plechtigheid ging hij
toch maar naar Yab Yum.

2019


In 2017 verscheen de zesde en laatste poëziebundel van Ilse Starkenburg (1963). Ik schreef erover: lees hier en hier. Vandaag (als ik dit schrijf, is het donderdag 14 november) lees ik op haar website:

Op 11 november 2019 is Ilse onverwachts thuis in Amsterdam overleden. 
Zaterdag 16 november nemen we afscheid van haar.





Bovenstaand gedicht is nog ongepubliceerd. Over de dood gaat het. Net als dit gedicht dat ook nog niet in een bundel verscheen, getiteld Hamelen: 

Beste Joop, van Frank hoorde ik
dat jij op 6 juli dood ging

ik was die dag op de verjaardag
van Reinet, die 6 jaar werd

er was eens een stad
waar een hele vreemde man

kwam om de mensen 
te redden van de ratten

heb jij dat verhaal gekend?
leefde je nog net, toen
ik het Reinet

voor de eerste keer voorlas?
en toen je zelf 6 werd? Wat kreeg je??
en toen ik 6, en de oorlog

al weer lang geleden. Maar ik leg
verbanden die er nooit zijn geweest 

in naam van jouw moeder, jouw broers,
jouw tekeningen, en alles wat 

van jou is, neem het als kinderen
mee de stad uit

de berg sluit zich achter je
wij gaan. weten de weg
terug nog te vinden.


Dit gedicht schreef zij voor de Poule des Doods, de groep dichters die in Amsterdam met een gedicht de laatste eer bewijzen aan mensen die eenzaam en alleen zijn gestorven. Zoals deze Joop en de Frank is natuurlijk Frank Starik, aan wie zij het gedicht van vandaag opdroeg. Starik overleed eveneens plotseling, pas 59 jaar oud; Ilse Starkenburg werd slechts 56 jaar. Ze blijven bij elkaar in de alfabetisch gerangschikte boekenkast.

Archief 2019