Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 48 - 339. Pieter Boskma: Nu zijn het de nachten

donderdag 05 december 2019

Vervolg van gisteren.





Nu zijn het de nachten, geen heerslicht beklijft,
wat schittert, mijn zoon, zijn sterren gewoon om het
schitterend vaagverre gaande te houden, buiten het
zicht van de camera’s en de elk vers verslindende tijd.

Wat in het verschiet tussen grashalmen spiedt
en de tanden ontbloot en de spieren al spant
heeft in dit donker geen recht van bestaan.
Kijk maar, mijn jongen, tot je het ziet.

En als de ochtend weer rood om een smoel vraagt
die in je oren goed zichtbare oorden van sluipvuur
en bomvest en hoofdhakken fluistert omdat
daar nu eenmaal een markt voor bestaat,

dan weet je, mijn jongen, toch zijn het de nachten
waar geen kleuren vloeken, geen serpenten sissen,
maar waar van stokoude boomtakkenschaduw
heerst het zich almaar verjongend ballet,

dan weet je je hand in die van je vader
en blijft het draaglijk waarom je bestaat
want elke keer zal jouw ontwaken,
al ben ik allang dood en begraven, 
nu nooit meer zonder mij zijn.

2019

Archief 2019