Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - 318. Iduna Paalman: Je bent ze iets...

donderdag 14 november 2019

Vervolg van gisteren.


Je bent ze iets verschuldigd, snap dat dan

Vergeet dat gekneusde platteland, die verrekte speelrekjes
de door hun knieën gezakte flats, het krachteloze stomen
van de treintjes, de eieren in de koelkast?
ze stinken maar gelukkig is van binnen alles dood?

vergeet je vader die zegt: je was een jaar of negen en toen was ik je kwijt?
vergeet je moeder die meereisde naar de balletschool in Londen?
ze probeerde nog iets met een visum en Skype maar ze zegt al?
tegen haar zussen: wij hebben gedaan wat we konden?

nu is hij aan de beurt
neem alles aan, zeg op alles ja, laat godverdomme die spieren doen?
waar ze bij je geboorte al mee begonnen – spartel kaarsrecht door de trechter
je kunt geen kant op dus beloon de mensen, ze hebben betaald, ze hebben?gewacht
je bent ze iets verschuldigd, snap dat dan?

doe wat met dat verbrijzelende talent van je
laat het bloed uitstorten onder je vel, bind het stevig in
maar laat je lichaam telkens ontglippen, maanzacht
landen, laat zien dat alles kan breken behalve de sprongen, gun die mensen?
hun applaus.



Altijd welkom

Ze zeggen dat als je een huis hebt gekocht, er een boomgaard omheen hebt geplant, nee 
een boomgaard gekocht er een huis omheen geplant, de zee op ruikafstand hebt gelegd 
het geheel een naam hebt gegeven, dat je dan kunt spreken van een opgebouwd bestaan.

Daarna begint het vertellen: zet een uitroepteken achter elke zin voor extra bezieling, rol 
je op langs de randen van je verhaal voor een huiselijk tafereel. Meer heb je niet nodig. 
Stop met werken om het geheel te professionaliseren, nodig mensen uit, luister naar ze, 
je bent een gesprek begonnen voor je er erg in hebt.

Dan komt het aanraken: de appels haal je van je land, sommige hebben stootschade, je 
brengt ze naar een bedrijf dat er sap van maakt. Wat je weet van betasten: dat het raadzaam 
is om voorzichtig te knijpen, als het geknepene terugveert is het goed. Je hebt gelezen over 
de Watermelon app, je telefoon ‘hoort’ met een tik op de vrucht of die eetbaar is, dat lijkt 
je handig, soms kun je aan de buitenkant niet zien of iets vanbinnen volgroeid is

dit is waar je naar gezocht hebt, zeggen ze. Een aanraking die tegelijk een huisvesting is, 
bomen die niet alleen de juiste vruchten, maar ook de zeelucht dragen. Een bordje dat 
je langs de weg kunt zetten, een tent die opgezet kan worden in de tuin. Je stuurt me 
een bericht: dat ik nu altijd welkom ben.

2019

Archief 2019