Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 39 - 274. Ramses Shaffy: Er was een jongetje

dinsdag 01 oktober 2019

[Beluister hier.]

Er was een jongetje
Dat schommelde in de wind
Zijn verdriet was met de vogels weggevlogen
De ondergaande zon bescheen zijn ongerijmd geluk
En daarom heeft hij zulke mooie ogen

1972


Ramses Shaffy: Op een avond, kort nadat ik afscheid had genomen van mijn moeder, was ik in mijn eentje in de tuin van het kindertehuis in Zeist. Ik schommelde in de ondergaande zon en ik had een onmetelijk groot geluksgevoel. Het verbaast me nog steeds waarom ik toen zo gelukkig was. Ik schommelde alleen maar, meer niet. Ik denk dat het een verlicht moment geweest moet zijn.”

Voor toelichting: lees hier.

Archief 2019