Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 31 - 221. Marwin Vos: als je het verhaal vertelt...

vrijdag 09 augustus 2019

als je het verhaal vertelt maar niet zo uitgebreid zegt aisja
dat ze als kind is ontvoerd je hoort het vervolg niet meer

alleen dat je verhaal erbij in het niet valt je gelooft het niet als je was
beginnen te geloven dat wil zeggen luisteren had het heel veel tijd

gekost en die was er niet dat kon je laten zien door bezig te blijven de
moeders bleven bezig broers en vrienden je kunt het je niet veroorloven

te luisteren levi zegt in plaats van vergeten is het nodig te voorkomen
dat de informatie het geheugen binnenkomt en daarvoor werden
de kunstgrepen bedacht die bewakers in kampen konden inzetten

de klap is zo hard dat het je verdwaasd achterlaat

door deze informatie zien de agenten dat wat zij als fantasie en leugens
aanmerkten in het licht van de aanslag en van neurofysiologische wetten
volkomen aannemelijk was

door deze informatie zien we dat we het altijd verkeerd hadden gezien
we weten het maar vergeten het

the child’s mind is the crime scene

2019





het leven van sterren was aangekondigd als een boek met teksten en beelden, maar er is toch voor gekozen haar beelden weg te laten. Op haar website vind je ze wel. Het persbericht:

In het leven van sterren wordt ruim baan gemaakt voor een verscheidenheid aan stemmen die het vaak onzichtbare geweld, de effecten ervan en de condities ervoor vertolken. ‘Als 1 : 5 meisjes ooit seksgeweld ondervindt in haar leven, waar vindt ze dat in terug?’ De auteur wil deze ervaringen terugschrijven in de voorstellingen van de werkelijkheid, in de huizen, op straat, in de opengebroken kelders, in het fietsenhok op school, in je slaapkamer, in de gesprekken aan tafel, in de statistieken van geweld die dalen maar waarin seksgeweld niet opgenomen is.

 



In de bundel formuleert Marwin Vos (1962) het beknopter: dit boek gaat over de effecten van seksueel geweld en hoe er in de samenleving vaak met ongeloof op wordt gereageerd. 

En op de titelpagina staat het er nog compacter: een leesboek over geweld. 

Geen gedichtenbundel dus, maar een leesboek. Het zijn gedichten, anekdotes, citaten uit liedjes, literatuur, wetenswaardigheden uit artikelen uit kranten en van internet et cetera. Bij elkaar gezet of juist losgetrokken. Maar pagina na pagina komt het terug. Om te laten zien dat seksueel geweld bestaat, al eeuwenlang en overal: van in de oorlog tot in de kerk, van aandoen of aanzien tot (voor altijd) aangedaan.

Archief 2019