Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 31 - 220. Jan Vanriet: Tulpen uit Amsterdam

donderdag 08 augustus 2019

Hij ziet zijn kleinkind
walsend door de kamer
walsend geruis in zwarte tule
eerst een spookje van Halloween
dan Margot Fonteyn

Tulpen uit Amsterdam
als de lente komt
zingt het

Hij kijkt naar het maanvenster
zijn herinner is deze:
Een ouder paar op uitstap naar Zeeland
Bij het haventje wonen vrome mensen
Klimrozen en taxus getuigen van God
die erg op orde is gesteld

Duizend gele
duizend rooie
ik wens jou de allermooiste

zingt het

Het oudere paar in een stil museum
foto’s van een oorlog
gekte in afgeknalde ogen

Maar hij ziet ook het ventje
piemelnaakt in een tobbe van zink
Alsof hij weer de zon voelt
en grootvader zit op de rieten visbak
naast het kanaal

De man vraagt zich af
he lang zijn tijdslint is
Het milde licht
en de scheve ruit op de muur
glijden stilaan weg

Tulpen uit Amsterdam
als de lente komt
zingt het

2016






Vlaamse dichter (Antwerpen, 1948) die wij in Nederland beter kennen als beeldend kunstenaar. Op mijn vorige website schreef ik al eens bewonderend over zijn prachtboek Partie de Campagne (2012), met daarin 71 aquarellen rond het iconische filmthema Meisje op de schommel, waaronder bovenstaande. Onlangs verscheen Kouwe kleren, Vanriets verzameld dichtwerk, met zijn drie bundels (verschenen tussen 2008 en 2016), aangevuld met dertien ongepubliceerde gedichten.





In een tweegesprek achterin de bundel vraagt Johan Reyniers naar de reden van deze bundeling. Vanriet:
Ik ervaar Stormlicht (2008) als de bundel waarin ik mijn vorm en mijn toon heb gevonden. De andere twee bundels zijn daaruit voortgekomen. Toen de derde er was, dacht ik: eigenlijk is dit één bundel, zowel in de vorm als qua thema’s. Vooraf wist ik dat natuurlijk nog niet: er is tijd nodig om je zoiets te realiseren. Voor mijn part zou het boek in één stuk kunnen doorgaan zonder de opsplitsingen in vroegere bundels. Om toch nog een zekere situering te houden, heb ik dat uiteindelijk toch niet gedaan.


Archief 2019