Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 29 - 206. Alex Roeka: Spullen

donderdag 25 juli 2019

Ik ben op zolder
spullen in dozen aan het doen.
Mijn vrouw is meegelopen om te helpen,
maar het gaat niet.
Terwijl ik aan het pakken ben, zit ze op de trap
met haar hoofd in haar handen – 
een kleine, ineengedoken gestalte.
Er is niets meer over van de zekere, vastberaden,
sterke vrouw die ze was.
Ze huilt zacht en ingetogen.
Ze begrijpt het niet. 
Door mijn onbezonnen verraad
is met terugwerkende kracht
haar hele leven zinloos geworden.
Haar zo te zien doet mijn hart breken.
Ik begrijp het ook niet,
maar ik kan niet meer terug.
Het is de duivel.
Ik leg mijn handen op haar schouders
en vraag het laatste wat een mens kan vragen:
vergeving.

2019


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2019