Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 17 - 120. Martin Bril: Kanker (1-4)

dinsdag 30 april 2019

1.

Heel gek, maar ineens lag ik met bed en al
Achter zo’n scherm in een ziekenhuisgang

Na verloop van tijd kwam een dokter met
Twee foto’s en het slechte nieuws:
Een gezwel in de darmen, kanker inderdaad

Zo’n moment is geknipt om dingen door je heen
Te laten gaan, maar er gebeurde weinig, d.w.z.

Niks

Kort daarna verdween de dokter weer, de
Foto’s mocht ik houden. Een zuster vroeg of ik
Een glaasje water wou – nou ja

Eig’lijk niet, maar doe maar
(Ze bedoelde het zo goed)


2.

De zuster duwt het bed door lange
Stille gangen naar de OK, haar kleppers
Piepen op de vloer, patiënt
Ligt in een blauwe schort

Patiënt ben ik, en aan 't plafond
Zoeven tl-buizen voorbij, de weg

Gaat naar het licht, om niet
Te zeggen dat ik steeds dichter
Bij de waarheid kom,

Grote duisternis


3.

Het is net een emmer vol paling, zegt de chirurg
Daags na de operatie, hij heeft en gezwel uit
De darmen weggesneden – zo’n stuk ongeveer, en
Als een visserman geeft hij met de handen aan
Hoeveel darm hij uit de emmer heeft gesneden

Een glimlach trekt over zijn blozende gezicht
En verder zijn voor onderzoek een paar dozijn
Lymfeklieren weggehaald – dat moest, het gezwel
Was door de darmwand heen gegroeid, ja, jammer
Beter is het als dat niet gebeurt – goed nieuws

Daarentegen: de patiënt hoeft geen stoma


4.

Iedere vrijdagochtend zit ik
In een kleine kamer
Samen met meneer Witteveen
En een vriendelijke vrouw

Alle drie hebben we kanker
Maar meneer Witteveen is
De oudste, hij ziet eruit
Alsof hij dood is, al heeft
Hij praatjes voor tien

De zuster komt binnen met de infusen
Aan rijdende palen, de dokter volgt
Met lange naalden die je arm
In moeten – meneer Witteveen
Heeft nergens nog een goeie ader

Hij vloekt, hij bloedt, de dokter
Zweet boven zijn karweitje – als 
Eindelijk de naald zit en het infuus
is aangehaakt, sluit meneer Witteveen
De ogen – het gif stroomt binnen

Ook bij mij, overigens, en ook
Bij de vriendelijke vrouw

2004


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2019