Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 12 - 87. Bob den Uyl: Dood op de fiets

donderdag 28 maart 2019

Deze zomer, onder Groesbeek, de St. Jansberg afdalend,
de zuidelijke, steile helling,
oordeelde ik het nodig te remmen maar
mijn remmen schoten door – het effect was
of ik een geweldige duw in mijn rug kreeg.
Heel merkwaardig.
Het naarste ogenblik van mijn leven.

Hoewel, wat is het naarste ogenblik, ik herinner me
ineens hoe ik, door een technische onvolkomenheid,
tijdens een keeloperatie uit de narcose
bijkwam, ik geef het je te doen.
Nu, na zeventien jaar, raak ik nog in paniek
als ik toevallig een dokter tegenkom.

Goed, je moet dood, maar waarom
moet je eerst tientallen malen sterven?

1971


Lees ook hier.

Bob den Uyl schreef reisverhalen, maar durfde niet te vliegen en had geen rijbewijs. Alles moest met de trein of… met zijn witte toerfiets (= racefiets + bagagedrager, spatborden en verlichting). Hij kocht die, zo kun je lezen in Nico Keunings biografie, in 1972 in Rotterdam voor ruim 650 gulden.




De fiets maakt deel uit van de collectie van het Literatuurmuseum (al ontbreken daar weer de verlichting en spatborden). 

Archief 2019