Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 11 - 77. Marijke Boon: Man aan zee

maandag 18 maart 2019

1.

Ik zag een man die niet kon zwemmen

En even later zag ik hem niet meer.


2.

Ik sprak een man die niet kon zwemmen
en in zijn ogen lag de weidsheid van de zee.
Als hij ging varen en hij vroeg me mee,
zou ik de eerste zijn om daarmee in te stemmen.

Hij vroeg het niet, ja, wat ik wilde drinken.
‘Zout water’ dacht ik maar ik zei ‘Spa blauw,
ik duik er zo nog even in, met jou?’
Maar hij zei dat hij dan onmiddellijk zou zinken.

Een man die niet kan… nee, dat kon toch niet!
Hij kon gewoon wel praten, lezen, schrijven, 
maar zou beslist niet blijven drijven
wanneer je hem, zoals hij plastisch zei, ‘te water liet’.

Geen nood, geen ramp, geen hinder.
ik leer hem nu de schoolslag en de vlinder-.


3.

Ik zag drie mannen kijken naar de zee
het was een schilderij.

De zee bleef liggen
één man staan twee liepen weg.

Eén van de mannen keek mij aan en zei
mooi mooi mooi.

2013-2018


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2019