zaterdag 09 februari 2019
Je kan rekenen op verandering
Er wordt gezegd: wacht op het startsein van de revolutie om goedgekeurd je geduld te verliezen,
zodat de mening die je koestert als een perfect gerijpte aardbei blijft.
Nu is geen tijd om pinda’s te pellen, een compromis is geen oplossing
als er mensen zijn die aangezien worden voor minder.
Ik wijs naar het systeem waar alle plekken lang geleden verdeeld zijn.
Ik zie hoe mannen zwoegen om de sterkste te blijven, hun kinderen niet zien opgroeien,
thuis zo moe zijn dat ze enkel kunnen zitten. Iedereen mag Frozen kijken en huilen,
iedereen is een kleuter in een groot log lichaam dat zich alleen met moeite laat verplaatsen.
Er zitten maar negenenveertig vrouwen in de tweede kamer.
Vrouwen moeten nog steeds stil, mooi en gehoorzaam zijn.
Ik zie niet negatief, maar glashelder en trap tegen alles aan wat ik tegenkom.
Dit lichaam plaats ik buiten mezelf om een punt te maken.
Relativeer wat zich als goed idee in je hersenen nestelt,
denk aan de foetus die je was in de warme baarmoeder,
niet alles hoeft uitgesproken te worden op twitter.
Het probleem is niet dat de vluchtelingen voorrang krijgen op een sociale huurwoning,
het probleem is dat er te weinig sociale huurwoningen zijn. Geld moet naar hardwerkende mensen
met een minimum inkomen, naar arbeiders. Ik ga niet naar het ziekenhuis met mijn
etterende ingegroeide teennagel omdat ik het eigen risico niet kan betalen,
een vriend zit thuis omdat hij stemmen hoort en niet naar een passende zorginstelling kan.
Er waren jongens die een lijst maakten met meiden uit de groep die ze het eerste zouden neuken.
Naast mijn naam onderaan stond: ze heeft overal een mening over.
Mensen die zeggen dat politieke kunst geen kunst is: dit is een gedicht en dit gedicht gaat de wereld veranderen.
In een café vraagt een meisje: waarom moet ik feminist zijn?
Kom je altijd klaar als je seks hebt, word je geloofd als je zegt dat je verkracht bent,
krijgt je moeder hetzelfde betaald als haar mannelijke collega?
Zolang klaarkomen een politieke daad is, ben ik feminist.
Het woord brengt kracht, geen negatieve connotaties.
Laten we een hand op onze buik plaatsen, daar waar eenzaamheid voelt als een versteende bal.
‘Alle mannen, alle vrouwen..’ het is niet waar.
Mijn hand leg ik op de buik van haat zaaiende mensen,
waar zit de angst waar deze ideeën in geboren worden? Vertel het me, ik word niet boos.
2018
Voor toelichting: lees hier.
