Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 5 - 39. Truus B.A. Roeygens: Kleine nullen...

vrijdag 08 februari 2019

Kleine nullen van Celcius

we waren meisje, geen aardig meisje 
veeleer in elkaar verwarde vlammen 

we werden tijdelijk geschorst door de schooldirectie omdat we een blanke appel aten
en daarbij de donkere pitten voor de voeten van onze racistische fysicaleraar uitspuwden
 
vandaag zijn we vooral bang dat er niets is 
waardoor we een mes kunnen nemen en het in de mens kunnen zetten
 
ik kijk naar de man van de veewinkel aan de overzijde van de straat
maar onze eenzaamheid komt nooit in gevaar

ik stapel de slokken sterke koffie
ik stapel de lepel met vervormde schedel de gekneusde sigaretten de knalgele aansteker
ik stapel de as
(mijn longen vormen een zwart gebergte)
ik stapel de stoel mijn kont het buikvet (bereikt als lava mijn schoot)
ik stapel de herinnering aan de rode en de witte bloedlichaampjes
tijdens de expeditie naar zijn hart
ik stapel zijn adem zijn melk de rukwinden in bed
ik stapel de vochtplekken op mijn gelaat

bovenop een balkon

terwijl duizenden nulganzen over de stad trekken
met hun vleugels op hun rug gebonden
 
alleen opwarmen is al een soort schuld

2018


Voor toelichting: lees hier

Archief 2019