Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 2 - 18. Guus Luijters: Wachten

vrijdag 18 januari 2019

Vervolg van hier, want ik vond de vertaling [*]:


Links de snelweg af
en de heuvel naar beneden.
Dan nog een keer links.
Links aanhouden. De weg
maakt dan een Y. Weer linksaf.
Aan de linkerkant is een kreek.
Rechtdoor gaan. Vlak voor
de weg stopt, is er
een andere weg. Neem die
en geen andere. Anders
zal je leven voorgoed geruïneerd 
zijn. Er staat een blokhut
met een vervallen dak, links.
Dat huis is het niet. Het is
het volgende huis, net over
een helling. Het huis
waar de bomen vol fruit
zijn. Waar flox, forsythia
en goudsbloem groeien. Het is
het huis waar de vrouw
in de deuropening staat
met zon in haar haar. Die ene
die al die tijd
heeft gewacht.
Die vrouw die van je houdt.
Die zeggen mag:
‘Waar bleef je?’ 

1989


[*]
Afkomstig uit deze bundel:




Archief 2019