Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 1 - 7. Rodan Al Galidi: Ze is niet veranderd

maandag 07 januari 2019

Ze huilt en veegt haar tranen weg.
Ze fluistert sorry, ik ben een beetje emotioneel,
ik heb je zo lang niet gezien.
Daarna lacht ze. Opeens. En zegt hoe dom
al dat gehuil.
Daarna zegt ze weet je nog? en huilt.
Terwijl ze door de soep roert, fluistert ze ik weet niet
waarom, ik bedoel,
ik hield van jou
jij hield van mij.
Waarom was alles onmogelijk?
Altijd was je op zoek naar een reden voor ruzie.
En dan ging je er vandoor. Je kwam terug als je niet meer kon en
gaf mij
het gevoel dat ik degene was die ging
en ik degene die naar jou terugkeerde.
Ze huilt,
neemt een lepel soep,
praat over de man van wie ze nú houdt,
maar met wie het leven onmogelijk is.
Daarna heeft ze het weer over ons toen
en huilt.
Ze is niets veranderd.
Het oude verdriet gebruikt ze
om haar nieuwe verdriet te huilen.

2018


Van Wikipedia:
Al Galidi (eigenlijk Rodhan Al Khalidi) is een schrijver van Irakese afkomst. Hij is geboren in 1971, maar zijn precieze geboortedatum is onbekend, omdat zulke gegevens niet geregistreerd worden en verjaardagen niet gevierd worden in zijn streek van herkomst.
Al Galidi studeerde in Irak af als bouwkundig ingenieur. Na zijn studie vluchtte hij uit Irak om de dienstplicht te ontwijken; zes jaar later, in 1998, kwam hij in Nederland terecht, waar hij asiel aanvroeg. Het asiel werd hem geweigerd en hij is uitgeprocedeerd. Lessen Nederlands mocht hij bijgevolg niet bijwonen. Daarom leerde Al Galidi zich de Nederlandse taal en begon te schrijven. In Vlaanderen wordt hij als schrijver erkend en ontvangt hij een werkbeurs. In 2007 kon Al Galidi genieten van het generaal pardon in Nederland. In 2011 zakte hij voor zijn inburgeringscursus waardoor de IND het recht heeft om zijn verblijfsvergunning te ontnemen.
Onder de naam Rodaan Al Galidi zet hij zijn schrijverschap voort.
 



Morgen meer over de auteur van in het Nederlands inmiddels negen dichtbundels – met bovenstaand gedicht begint zijn nieuwste: Neem de titel serieus –, zes romans, drie boeken met columns en een met korte verhalen. Zijn boeken werden genomineerd voor onder meer de J.C. Bloem-poëzieprijs en de Debutantenprijs (beide 2003), voor de VSB-Poëzieprijs (2007 en 2017), voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs en de Gerard Walschap Literatuurprijs (beide 2009). Hij won in 2011 de Prijs voor literatuur van de Europese Unie.

Klaarblijkelijk nog niet voldoende wapenfeiten, want  de IND heeft het recht om zijn verblijfsvergunning te ontnemen

Archief 2019