Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - Kommil Foo: Trek je schoenen aan!

zaterdag 12 november 2016

Trek je schoenen aan!
Jongen, alsjeblieft,
trek je schoenen aan!
Hoezo: je bent te moe?
Je moet nu echt naar buiten toe!
Kijk eens naar de wereld
die daar wacht!

Trek je schoenen aan!
Loop gewoon wat over straat,
maar trek je schoenen aan!
Maakt niet uit: doe de vaat
of ga de kroeg in, bestel een glas;
ga voor mijn part liggen op je rug
languit in het gras!
Kijk eens naar de wereld die daar wacht!
Trek je schoenen aan!

Trek je schoenen aan!
Je kan janken wat je wilt,
maar trek je schoenen aan!
Janken maakt geen verschil!
Sta op en draai een plaat,
maai het gras, neem een bad, lees een boek!
Koop desnoods een biefstuk of een halve
kilo gehakt bij de slager op de hoek, 
maar, jongen, trek je schoenen aan!

Want ze komt niet terug!
Hoor je wat ik zeg?
Ze komt niet terug!
Nog in geen duizend jaar.
Je mag op je hoofd gaan staan,
op je blote knieën naar Compostella gaan!
Al draag je 't lijden van de hele
fucking-wereld op je rug:
ze komt niet terug!

Waar is die vent naartoe,
die vent die met zijn ogen toe
het leven nam
zoals het stomweg voor zijn voeten kwam,
die rigoureus elke muur sloopte
met een welgemikte stoot,
uitzinnig lachte om de dood,
die vent die schijt had aan
dit klein en bang bestaan?

Kom eens hier staan bij het raam:
je kan het pad zien in het schijnsel van de maan.
Trek je schoenen aan!




Lied van Mich & Raf Walschaerts, de Vlaamse broers die samen het theaterduo Kommil Foo vormen. Hier te zien en te beluisteren. (Overigens in een voor televisie gecomprimeerde uitvoering - één couplet en het cursieve deel ontbreken. De volledige versie besluister je hier.}
Lied van optimisme voor een ieder die zich daadkrachig moet hernemen nadat een verbroken relatiie je uit het veld sloeg. Vandaar al de uitroeptekens! Maar het kan ook voor andere tegenslagen gelden waardoor je op blote voeten kwam te staan. Trek je schoenen aan!

Kommil Foo speelt, met onderbrekingen vanwege andere projecten, nog t/m juni 2018 het prachtprogramma
Schoft. Hier de speellijst. Ga het zien, want je gaat anders naar buiten dan je binnen kwam. Een van de mooiste producties die momenteel in de Vlaamse en Nederlandse theaters speelt. Ik schreef er al eerder over in mijn logboek

Archief 2016