Week 46 - Toon Tellegen: Het gezicht van de eenvoud

Het gezicht van de eenvoud is verscheurd.
Iemand wilde het weggooien: wat heb je aan eenvoud?
Duiven op de rand van mijn balkon.
De eenvoud van het zoeken naar voedsel en niet denken aan de dood, die elke dag…
elke minuut…
Mijn broer is dood.
Zijn gezicht kijkt mij aan, de twee helften ervan.
Kan iemand eenvoud maken?
‘Eenvoudhersteller. Wij herstellen al wat zijn eenvoud heeft verloren.’
Ik ga naar binnen met het gezicht van mijn broer.
‘Kunt u dit herstellen?’
‘Laat eens zien. Ja, dat lukt wel. Komt u over een week maar terug.’
Maar als ik na een week terugkom – ik heb het bonnetje bewaard, ik wil niet dat ik een ander gezicht terugkrijg:
‘Het spijt me. Het verpulverde onder mijn vingers. Was degene wiens gezicht dat was wel eenvoudig? Weet u dat zeker?’
Ik kijk naar de grond.
‘Ik vermoed van niet. Maar ik heb wel iets anders voor u. Ter genoegdoening. Ik zie dat u ontroostbaar bent.’
Ik krijg het gezicht van de onbegrijpelijkheid.
Ik zet het op en kijk om me heen.
Alles is nieuw, maar ik mis mijn broer.

2018


Voor de laatste keer het vervolg op gisteren.