Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - Toon Tellegen: Mijn hand

donderdag 15 november 2018



Ik steek mijn hand uit
en leg hem op tafel

mijn broer wil hem schudden,
zo’n losse hand…

mijn moeder noemt het een gebaar van niks,
ze gebruikt het woord ‘salonfähig’

de vingers van mijn hand krommen zich, 
graaien om zich heen met de moed der vergeefsheid 

zal ik hem terugnemen, in mijn zak steken,
iets anders met hem doen?

mijn hand is inmiddels een klauw,
al bijna een vuist van een oude man knokkels wit van ongedurigheid,
al bijna niet meer van mij.

2018 


Vervolg van gisteren.

Het openingsgedicht: meteen al die gestorven broer en moeder. Hij steekt zijn hand naar hen uit, legt hem zelfs op tafel: de vingers van mijn hand krommen zich, graaien om zich heen. Maar met de moed der vergeefsheid van een oude man: mijn hand is inmiddels […] al bijna niet meer van mij.

Archief 2018