Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - Toon Tellegen: Mijn moeder

woensdag 14 november 2018



Verscheurde vitrages, verscheurde verantwoordelijkheden,
ze hebben mijn moeder neergestoken,
ze richt zich op:
‘ben jij een van hen?’

maar ik was aan het ontlopen, ontvluchten, ontbreken, 
                                                    tussen jakhalzen en leeuwen

ik wou dat ik sterker was
en haar leed op mijn schouders had kunnen nemen – 
waarom wil mijn moeder nog altijd iets van mij weten?

het is winter, ze staat voor het raam, tussen de vitrages,
ik kijk haar aan, glas tussen ons en schaamte,
mijn moeder.

2018


Aan dit gedicht dankt de bundel zijn titel: Glas tussen ons. Een andere bundel dan wij van Toon Tellegen (1941) gewend zijn: ernstiger, somberder, want de dood van dierbaren komt vaak voorbij, zoals van zijn moeder, zijn broer en zijn hond. Zelf wordt hij almaar ouder, maar zonder dichterbij te komen; de afstand is en blijft onoverbrugbaar: Glas tussen ons. En daarom raakt zo’n regel mij zo: Waarom wil mij moeder nog altijd iets van mij weten? Steeds machtelozer meer mensen moeten missen.  

Archief 2018