Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 12 - F. Starik: Ik ga nu weg

maandag 26 maart 2018

Dit is geen laatste groet.
Mijn lichaam ligt hier.
Niets anders. Niets meer.

Alles is weg. Al wat ik dacht
te beminnen, al wat ik liefhad, weg.
Ik stuur je geen kaart. Ik zend geen bericht.
Ik treed de grote stilte binnen.

Zwijg. Ik ben al uit zicht.
Spreek geen ijdele woorden van hoop
of vergeving. Ik wil geen muziek, geen publiek
voor het einde dat het mijne is, einde punt.

Geen verdriet of eerbetoon, het is.
Hier ligt alleen een leeg lichaam,
een levenloos ding.

Laat me nu maar, ik ga gewoon.
Verstrooi mijn as, denk niet meer aan mij,
’t is uit: ik ben voorbij, voltooid. Ik was.

Tot nooit.

2004


F. Starik: Ik steek mijn gedicht terug in de envelop, lik hem dicht en leg de envelop met haar naam erop aanhet voeteneind op de kist. Lees hier verder.

 

Archief 2018