woensdag 25 oktober 2017
Mooie Mitchy en de groene leren tas van zijn vader of niet
op een dag was er een groene leren tas die
veel dromen bevatte de tas was de werktas van
een vader van 5 uur ’s ochtends tot 6 uur in de avond
’s avonds sliep de tas boven op een houten krat
’s ochtends maakte moeder de vrouw de tas wakker
en stopte hem vol eten en hing hem over de werkschouders
van een vader en zijn groene leren werktas heeft vier
kinderen naar de universiteit gestuurd ze gingen alle vier
leren en kregen een goede baan drie van de vier
trouwden en kregen kinderen dit maakte een vader trots
maar een vader kon zijn ene kind niet begrijpen
van kleins af aan was dat kind al in de ban van zijn
groene leren werktas en het klom ’s avonds uit bed
om in de donkere keuken voor de
houten krat te zitten zitten en staren naar een vaders groene
leren werktas
2012
Vanwege mijn enthousiasme over de derde bundel van Ronelda S. Kampfer (zie hier en hier en hier) kocht ik ook de twee voorgangers, eveneens uit het Zuid-Afrikaans vertaald door Alfred Schaffer.
Uit Santenkraam (2012) kies ik vandaag dit gedicht. Mooie Mitchy is natuurlijk dat vierde kind. Aan vaders groene leren werktas danken zijn drie broers en zussen de succesvolle toekomst die hun vader voor hen had uitgestippeld. Maar die vierde? Die studeert wel, maar trouwt niet, krijgt geen kinderen. Die blijft het liefst thuis wonen: in de ban van zijn groene leren werktas…
Een vader kon zijn kind maar niet begrijpen…
