Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Abdelkader Benali: Larache, 2004

vrijdag 15 september 2017

Aan balustrade Atlantique ontmoetten we elkaar.
We keken beiden naar een grimmige oceaan.
Jij zei: "Daar in de verte zwemt een man."
Ik zei: Hier naast me staat een man die wil zwemmen."

Een lichaam gehuld in het kloffie van een grijsaard,
versleten. Je kansen afwachten waar niemand
je naam kent. Zonder recht van retour. De zee
maakt lussen aan de kade, een strop. Zijn

ogen een reddingsboei. 'Nee' hoort hij niet want
nee doodt hem. Jij vervolgt je pad, loopt over water.
Een pijl in een kraamkamer afgeschoten.
Het balkon brengt ons even samen. Jij glimlacht

en hoopt dat ik dit vergeet. "Aan de overkant zal
je zien dat deze balustrade een springplank was."

2017
 

Gisteren de inburgering. Maar voor het zover is...Het begint met het verlangen: een man die wil zwemmen, ondanks het risico, want de zee lussen maakt aan de kade, een strop... Maar dat hoort hij niet, want nee doodt hem. Bovendien: Zijn ogen een reddingsboei.
Benali kwam al op zijn vierde naar Nederland. Die hoefde niet te vluchten: een pijl in een kraamkamer afgeschoten. Hij is maar even in Larache; gaat dan weer verder: Jij vervolgt je pad. Hij hoeft niet te zwemmen, maar kan reizen. Prachtige zin: Jij loopt over water

Archief 2017