woensdag 09 augustus 2017
ze drinkt weerstandthee
ze wacht tot het overgaat
een knikker stuitert van tafel
tikken die elkaar steeds sneller opvolgen
tot hun ronde vorm niet langer ontkend kan worden
de maag kan tot 4 liter worden opgerekt
dat krijg je nooit allemaal weer naar boven
de wc ruikt naar
koekjes (6 appelcarrés) pindakaas
(14 theelepeltjes) chocopasta (fair trade 5
theelepeltjes) crackers (2 met tahin, 1 met
zondersuikerjam) chocola (1 1/2 reep,
melk) couscous met groenten (half bakje)
yoghurt met chcoladevlokken (en meer
vlokken) water
zij drinkt ik wacht slik
tot zij slikt wacht
drinkt
weer slik ik wacht week mijn tong
zij dringt me weg ik wacht
tot er genoeg tot ze slikt ik slok
tot we weg kunnen voeren vergeten
uitslikken wat tussen ons drong
2015
Nog even terug naar Maartje Smits, maar nu naar haar debuutbundel: Als je een meisje bent (2015). In haar gedicht Eenkamernotaties staat deze aantekening: theelepeltjes wekken de illusie dat je meer kunt eten. Dat verklaart de aanwezigheid van de theelepeltjes in bovenstaand gedicht.
Ze lijdt aan de eetstoornis boulimia nervosa, zo is de lezer al snel duidelijk. Mooi die vergelijking met de ronde vorm van een knikker; er staat immers: hun ronde vorm. Ze weet hoe rond zij zelf kan worden: de maag kan tot 4 liter worden opgerekt.
Naast de zij is er de ik. De zij is het meisje dat zich overat; de ik is degene die zich herstelt: tot we weg kunnen voeren vergeten wat zich tussen ons drong. Straks zijn zij weer één.
