zaterdag 15 juli 2017
Voor dit insect toch veel te mooi: de naam Zanzare.
Het is het meervoud van Zanzara, dus de mug.
Na tien jaar ben ik hier in de streek t'rug
en ik zit meteen weer gans onder van die nare
bulten. Al verdedig ik mij met anti-drug -
citroenvlammen, smeersels, sprays en zelfs van die zware
wonderzalven der Farmacie - een hele schare
bestormt continu arm, been, voet, nek, face en rug.
Op verzoek zit ik nu dicht op zijn lijf te staren.
"Toch wéér zo'n twintig verse steken", is m'n mare.
Wel een voordeel: "Doe je kleren dan maar uit." Vlug
zei ik het en hij kwam meteen over de brug.
"Ze steken niet, ze bijten", zei hij nog wel stug.
Mag in beide rollen zo bij mij 'n klusje klaren!
Elisie heet het literaire stijlmiddel waarbij je een lettergreep weglaat voor het rijm of het metrum of om een syllabe te winnen, zoals bij Hella Franken, die lettergreeptellende sonnetten schrijft. Het tegenovergestelde is epenthesis, waarbij je, om dezelfde redenen, juist een lettergreep toevoegt, zoals in herrefst.
Waarom de toch schijnbaar overbodige elisie in de derde regel: t'rug in plaats van terug? De enige reden kan zijn dat zij terug en rug (regel 8) beschouwt als rijk rijm en daarom kiest voor trug.
Moest ook even nadenken over het sextet. Wat gebeurt er nou? De man die bij haar is, wil dat hij kijkt hoeveel muggenbulten hij er weer bij heeft. Zij zegt dat hij zich dan maar moet uitkleden. Dat doet hij, maar leert haar nog wel even een lesje. Toch wéér zo'n twintig verse steken, had zij gezegd. Maar ze steken niet, ze bijten, wil hij beter laten weten. Hij staat daar naakt voor haar en zij denkt: hij mag in beide rollen bij mij 'n klusje klaren. Kortom: gestoken of gebeten en liever allebei, maar dan dus door haar eigen Zanzara.
