Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 20 - Frank Koenegracht: Brief aan mijn moeder

maandag 15 mei 2017

Moet je horen, mamma, luister je?
Ik lees hier over een aanbod
waarbij zeer oude moeders met
meestal zeer oude zonen die
om niet tastbare redenen niet meer
bij ze willen slapen
een zwaan ter beschikking wordt gesteld
door de thuiszorg.
Het gaat om Hollandse zwanen.
Ze zwemmen overdag rond,
maar 's avonds worden ze opgeborgen
in prachtige vitrines.
Ze worden thuisbezorgd en in je bed gelegd.
Ze slaan hun linker vleugel om je heen: dat
is tegen angst voor duizeligheid en ze legggen
hun snavel op het andere kussen:
dat is tegen eenzaamheid.

's Ochtend worden ze weer opgehaald.
Nou, doe het maar, mamma.
Je bent er immers voor verzekerd.

2011
 

Gisteren
een gedicht van Frank Koenegracht en vandaag weer. Uit dezelfde bundel waarover Remco Campert het had in zijn zaterdagse column in de Volkskrant:
Lekker dood in eigen land (2011). Nota bene een van de twee gedichten die hij daarin citeert. Niet erg origineel vanaf deze kant, maar het is gewoonweg het mooiste gedicht uit die bundel. Met dank aan Remco Campert dus.

Archief 2017