zondag 09 april 2017
[Zie en luister hier]
Stel dat het zou kunnen: met wie wil je dineren?
Wordt het Jezus, Albert Einstein of Martin Luther King?
Of wordt het Bach? Of Mahler? De jonge Pavarotti?
Of nee, natuurlijk Elvis! Dat-ie even voor je zingt.
Stel dat het zou kunnen: jij kan iets voorkomen.
Wordt het 9-11, Hiroshima, Rotterdam?
Of red je Buddy Holly? Of red je de Titanic?
Of je zegt Adam en Eva wat er van die appel kwam...
Nee, geef me maar een uurtje met mijn eigen moeder,
mijn lieve, lieve moeder, ze is al zolang dood.
Dan kroop ik in haar armen en zij streek door mijn haren
en zei, met milde spot: "Goh kind, wat ben je groot."
Stel dat het zou kunnen: met wie zou je dan ruilen?
Misschien zo'n nieuwe deejay, rijk, beroemd en tering-jong?
Of word je spits bij Barca? Of President van Alles -
dat jij de hele wereld tot een nieuwe lente dwong?
Stel: je mag herstellen; iets zwarts uit je verleden
of simpelweg iets overdoen wat beter had gekund.
Nee, sla die maar over, dat wordt me te persoonlijk:
er zijn er iets te veel die ik mij beter had gegund.
Of geef me dan een uurtje met verloren vrienden,
die te vroeg vertrokken en dus kwam ik te laat.
Met dank voor wat ze waren, met steun die ze verdienden
en of ze me vergeven? Je weet toch hoe dat gaat.
Stel dat ik mocht kiezen: een nachtje in het Hilton?
Koos ik John of Yoko? Mooi niet! Mijn eigen vrouw!
Maar dan als onbekenden - haar voor het eerst ontmoeten;
haar nog eens horen zeggen, voor 't eerst: "Ik hou van jou!"
Nee, geef me maar een uurtje met mijn eigen moeder,
mijn lieve, lieve moeder, ze is allang dood.
Dan kroop ik in haar armen en zij streek door mijn haren
en zei, met milde spot: "Goh kind, wat ben je groot."
De meer dan terechte winnaar van de Annie M.G. Schmidt-prijs voor het beste theaterlied van theaterseizoen 2015-2016. Vandaag is de uitreiking van 2016-2017. Zie ook hier en hier en hier.
